Beestjes en beesten

Mensen die mij al enige tijd kennen weten dat ik nooit echt dol op dieren ben geweest. Ik fietste rustig drie straten om om een ontmoeting met een loslopende (en in mijn ogen zeer gevaarlijke) hond te voorkomen en het tegenkomen van koeien tijdens een wandeling zorgde bij mij altijd voor een hogere hartslag.

En nu woon ik in de tropen en dan zijn honden en koeien de minst enge beesten die ik hier tegenkom. Behalve dat ze soms de weg onverwacht oversteken. Ook de 'snelweg' naar Managua. Dat is toch best eng. En dat ik toch niet heel blij word als ik met de fiets door zo'n hele kudde moet. Met zulke hoorns! “Tengo miedo”, riep ik tegen het jochie op het paard dat de beesten begeleidde. Hij keek heel vriendelijk en zei dat ik echt niet bang hoefde te zijn. Dat hielp enorm....

Waar ik tegenwoordig vooral meer moeite mee heb qua beesten zijn schorpioenen en vleermuizen. Joost, mijn held, heeft inmiddels al aardig handigheid gekregen in het kapot steken van die schorpioenen. Dat gaat met de steel van een bezemsteel. Zitten niet in huis overigens, maar wel in het hotel (meer tuin).
Het ligt aan het regenseizoen, zeggen onze medewerkers. Dat zal, maar ik heb de fumigador besteld voor komende week (twee weken te vroeg). De insectenverdelger die elke drie maanden verplicht langs moet komen van het ministerie van Gezondheid. Geen prettige klus en hij mag dan ook pas na het ontbijt aantreden. En we sturen onze gasten dan even de straat op.
Ik vraag me alleen nu wel af of een schorpioen een insect is....

Het andere beestje is de vleermuis. Die zitten er in heel Granada, want die oude koloniale huizen met rieten plafonds en open patios zijn prima plekken voor ze. Ze vliegen rondjes door je huis. Supersnel. Omdat alles open is, zijn ze vaak ook zo weer weg, maar laatst hadden we er eentje die de uitgang van het rondje was vergeten. Net voordat we gasten te eten kregen. Stress. Maar gelukkig had de vleermuis het toch ineens door: bij het zwembad is de uitgang (zie foto). Gelukt. En daarna heerlijk en gezellig gegeten.

Tuurlijk zijn er verder nog muggen, vliegen, kakkerlakken (niet in hotel en niet in ons nieuwe huis met 6 dagen in de week een schoonmaakster), mieren, libelles, muis, maar die kennen we en zijn makkelijker te bestrijden. En de tjiftjafs, gekko's of hoe je ze ook wilt noemen. Die zijn er altijd en zijn goed voor de muggen. Oh ja, en laatst werden we 'overvallen' tijdens onze fietstocht langs het meer door wel miljoenen onweersvliegjes. Althans zo noem ik ze. Het leek alsof het zou gaan regenen en dus kwamen al die vliegjes vanaf het meer naar de stad. Net toen wij daar voorbij kwamen. We zaten helemaal onder. Het lijkt of ze doodgaan als ze ergens opkomen en ze verliezen daarna allemaal hun vleugels, want die liggen dan in het zwembad.

Leuke beestjes hebben we ook en dan staat met stip op nummer 1: de kolibrie. Zo bijzonder, de snelheid van de vleugels, de snavel, de kleuren. We hebben er altijd eentje die op een mooie bloem afkomt in ons huis (zie foto; van de bloem, niet te doen om de kolibri te fotograferen).

Dinsdag komt San met familie aan. Horen wat zij voor beesten in Costa Rica hebben gezien. Leuk!