WERK
Door: Geertje van der Pas
Blijf op de hoogte en volg Geertje
02 Maart 2007 | Brazilië, Brasília
Zoals beloofd de laatste keer: ik ga het over werk hebben. Ondanks dat mijn hoofd op dit moment met hele andere dingen bezig is (daarover de volgende keer meer, iets heel erg leuks in elk geval...zijn naam begint met een J :-)).
Ik zit thuis, tis half 11, en ik moet eigenlijk nog een mail versturen voor het werk. Maar het lukt niet om internet op te starten, dus eerst jullie maar. De mail is een persbericht dat naar het buitenland moet en aangezien jullie vier uur voor op ons lopen moet het vanavond nog weg, zodat het morgenvroeg te lezen is. Het is een oproep om een brief ter ondersteuning aan de Tupinikim en Guarani indianen te ondertekenen. De indianen met wie ik toendertijd ook in Nederland was. Gisteren is bekend geworden dat hun proces om hun traditioneel land terug te krijgen (is op dit moment in handen van Aracruz, een fabriek die cellulose produceert, waar oa Tempo-zakdoekjes van worden gemaakt), terug is gegaan van het Ministerie van Justitie naar Funai (de regeringsorganisatie voor inheemse kwesties). Een grote teleurstelling voor de indianen en de ondersteunende organisaties, zoals CIMI, wat zeker nog tot gevolgen zal leiden. Het conflict duurt al jaren en we hadden gehoopt dat er een eind aan zou komen. Maar de macht van een multinational is groot in de Braziliaanse politiek.
En dan was er verder deze week: een tekst voor ons eigen tijdschrift van CIMI (dus portugees) over de betekenis van muziek voor de Guarani-indianen (dit stuk heb ik ook in het Nederlands geschreven voor het tijdschrift Sem Fronteiras), vergadering met mijn collega’s van communicatie over onze cursus aan studenten journalisten over inheemse kwesties (4 zaterdagen in mei, Sao Paulo, ook deelname van een journaliste uit NL), gisteren een gesprek met iemand van ICCO uit Nederland over oa soja en biodiesel, heel veel mailtjes naar Nederland over een mogelijke tentoonstelling, de afhandeling van de teksten voor National Geographic Junior (de eerste ligt nu in de winkel), s’ avonds presentatie bijgewoond van boek over de (schending van de) mensenrechten in Brazilië etc etc. Als jullie echt willen weten hoe mijn werkjaar er afgelopen jaar uitzag, kan ik jullie mijn jaarverslag voor CMC wel opsturen. Met alle plezier!
En kijk ook eens op de site van Plan Noticias (www.noticias.nl) of van het Duitse GfbV (www.gfbv.de). Of zet je handtekening bij www.speaking4earth.org. En tegenwoordig ook een column op het MOV-plein (www.movplein.nl). Genoeg zo?
Het enige wat ik nog kwijt wil is dat ik mijn nieuwe baas van CMC heb medegedeeld (ze was hier op werkbezoek) dat ik mijn contract niet wil verlengen. Dat betekent dat ik in juli/augustus terugkom naar Nederland. De kogel is door de kerk. Daar ben ik heeeeel blij mee, al zal ik het ook heeeeeel moeilijk krijgen in dat koude kikkerlandje, vrees ik. Maar gelukkig zijn vrienden en familie dichtbij dan. En is een ticket zo geboekt. Wat ik ga doen heb ik nog niet helemaal duidelijk. Genoeg plannen in elk geval.
Toch ook nog even een klein stukje over mijn leven buiten werktijd, want dat is tuurlijk veel leuker om te vertellen. Het heerlijke weekendje met Susan en Keet, de te gekke carnavalsweek met Stephan en de bruiloft waar ik in het lang naar toe moest.
Met Susan en Keet (en het kleine buikje van Susan) ben ik drie dagen naar Ilha do Mel geweest. Een eilandje in het zuiden van Brazilië waar je via een heel mooi treinreisje door een nationaal park naar toe gaat. We hadden super weer, blauwe lucht en zon, en dus goed smeren of vooral uit de zon blijven. Zaterdag een boottochtje gemaakt waar we heel veel dolfijnen hebben gezien. Tuurlijk niet zo dichtbij als we willen, maar ze waren het wel echt! Het was gezellig om lekker met Brabanders te kunnen kletsen en relaxen. Niks mis mee.
Met carnaval zou ik Stephan ontmoeten in Rio, die al ruim een week in Brasil was. Steef was op werkvakantie hier. Inspiratie opdoen voor zijn show, veel zingen, eindelijk die samba onder de knie krijgen en cd’s scoren. Voor het resultaat (of resultaten in de toekomst): www.stnelles.nl Hij is, met bezetting, in te huren voor huiskamerconcerten. Braziliaanse liedjes!
Tuurlijk was meneer ook hier om carnaval te vieren en de vrijgezel uit te hangen. En dat deed hij heel goed. Samen met mij! De details kunnen besproken worden tijdens een borrel in de kroeg.
Carnaval in Rio bestaat uit het sambadrome, dat is wat jullie of tv zien (naast alle ellende – waar wij dan weer niets van hebben gezien), dat zijn die wagens met die mooie dames erop, en het straatcarnaval. Ook wij hebben sambadrome via de tv gezien en hebben onszelf bij het straatcarnaval laten zien. Er zijn de zogenaamde ‘blocos’. Dat zijn groepen (een wijk, een sportclub, vriendenclub, orkest etc) die met een grote muziekauto en een band door de straten gaan. En daar loopt de rest (oplopend tot 3000 man, van baby tot bejaarde) achteraan. En wij dus ook! Ondertussen een biertje en vooral ook veel kletsen. Die Brazilianen zijn onoverwinnelijk wat dat betreft. Na drie dagen springen was het mooi genoeg geweest voor Steef en mij. Tijd voor rust en strand. En dat vonden we in Trindade. Onze pousade was op het strand, dus dat hadden we weer goed voor elkaar. Op vrijdag helaas afscheid genomen van elkaar: Steef naar Rio terug, ik naar Sao Paulo. Want zaterdag had ik daar een bruiloft van Lidia en Daniel, vrienden uit Brasilia. Een heel ander gebeuren dan in Nederland. Vooral het fenomeen ‘padrinhos e madrinhos’ intrigeerde me. Zeven paren die eigenlijk alleen maar mooi hoeven te wezen. Verder hebben ze geen enkele functie. Want er zijn ook nog getuigen. Na de plechtigheid een heerlijk dansfeest met iets te sterke caipirinha’s. Ik voelde ze nog toen ik vier uur vertraging had de volgende dag op het vliegveld. Tja, het leven is niet altijd feest, Geertje!
Ik zit thuis, tis half 11, en ik moet eigenlijk nog een mail versturen voor het werk. Maar het lukt niet om internet op te starten, dus eerst jullie maar. De mail is een persbericht dat naar het buitenland moet en aangezien jullie vier uur voor op ons lopen moet het vanavond nog weg, zodat het morgenvroeg te lezen is. Het is een oproep om een brief ter ondersteuning aan de Tupinikim en Guarani indianen te ondertekenen. De indianen met wie ik toendertijd ook in Nederland was. Gisteren is bekend geworden dat hun proces om hun traditioneel land terug te krijgen (is op dit moment in handen van Aracruz, een fabriek die cellulose produceert, waar oa Tempo-zakdoekjes van worden gemaakt), terug is gegaan van het Ministerie van Justitie naar Funai (de regeringsorganisatie voor inheemse kwesties). Een grote teleurstelling voor de indianen en de ondersteunende organisaties, zoals CIMI, wat zeker nog tot gevolgen zal leiden. Het conflict duurt al jaren en we hadden gehoopt dat er een eind aan zou komen. Maar de macht van een multinational is groot in de Braziliaanse politiek.
En dan was er verder deze week: een tekst voor ons eigen tijdschrift van CIMI (dus portugees) over de betekenis van muziek voor de Guarani-indianen (dit stuk heb ik ook in het Nederlands geschreven voor het tijdschrift Sem Fronteiras), vergadering met mijn collega’s van communicatie over onze cursus aan studenten journalisten over inheemse kwesties (4 zaterdagen in mei, Sao Paulo, ook deelname van een journaliste uit NL), gisteren een gesprek met iemand van ICCO uit Nederland over oa soja en biodiesel, heel veel mailtjes naar Nederland over een mogelijke tentoonstelling, de afhandeling van de teksten voor National Geographic Junior (de eerste ligt nu in de winkel), s’ avonds presentatie bijgewoond van boek over de (schending van de) mensenrechten in Brazilië etc etc. Als jullie echt willen weten hoe mijn werkjaar er afgelopen jaar uitzag, kan ik jullie mijn jaarverslag voor CMC wel opsturen. Met alle plezier!
En kijk ook eens op de site van Plan Noticias (www.noticias.nl) of van het Duitse GfbV (www.gfbv.de). Of zet je handtekening bij www.speaking4earth.org. En tegenwoordig ook een column op het MOV-plein (www.movplein.nl). Genoeg zo?
Het enige wat ik nog kwijt wil is dat ik mijn nieuwe baas van CMC heb medegedeeld (ze was hier op werkbezoek) dat ik mijn contract niet wil verlengen. Dat betekent dat ik in juli/augustus terugkom naar Nederland. De kogel is door de kerk. Daar ben ik heeeeel blij mee, al zal ik het ook heeeeeel moeilijk krijgen in dat koude kikkerlandje, vrees ik. Maar gelukkig zijn vrienden en familie dichtbij dan. En is een ticket zo geboekt. Wat ik ga doen heb ik nog niet helemaal duidelijk. Genoeg plannen in elk geval.
Toch ook nog even een klein stukje over mijn leven buiten werktijd, want dat is tuurlijk veel leuker om te vertellen. Het heerlijke weekendje met Susan en Keet, de te gekke carnavalsweek met Stephan en de bruiloft waar ik in het lang naar toe moest.
Met Susan en Keet (en het kleine buikje van Susan) ben ik drie dagen naar Ilha do Mel geweest. Een eilandje in het zuiden van Brazilië waar je via een heel mooi treinreisje door een nationaal park naar toe gaat. We hadden super weer, blauwe lucht en zon, en dus goed smeren of vooral uit de zon blijven. Zaterdag een boottochtje gemaakt waar we heel veel dolfijnen hebben gezien. Tuurlijk niet zo dichtbij als we willen, maar ze waren het wel echt! Het was gezellig om lekker met Brabanders te kunnen kletsen en relaxen. Niks mis mee.
Met carnaval zou ik Stephan ontmoeten in Rio, die al ruim een week in Brasil was. Steef was op werkvakantie hier. Inspiratie opdoen voor zijn show, veel zingen, eindelijk die samba onder de knie krijgen en cd’s scoren. Voor het resultaat (of resultaten in de toekomst): www.stnelles.nl Hij is, met bezetting, in te huren voor huiskamerconcerten. Braziliaanse liedjes!
Tuurlijk was meneer ook hier om carnaval te vieren en de vrijgezel uit te hangen. En dat deed hij heel goed. Samen met mij! De details kunnen besproken worden tijdens een borrel in de kroeg.
Carnaval in Rio bestaat uit het sambadrome, dat is wat jullie of tv zien (naast alle ellende – waar wij dan weer niets van hebben gezien), dat zijn die wagens met die mooie dames erop, en het straatcarnaval. Ook wij hebben sambadrome via de tv gezien en hebben onszelf bij het straatcarnaval laten zien. Er zijn de zogenaamde ‘blocos’. Dat zijn groepen (een wijk, een sportclub, vriendenclub, orkest etc) die met een grote muziekauto en een band door de straten gaan. En daar loopt de rest (oplopend tot 3000 man, van baby tot bejaarde) achteraan. En wij dus ook! Ondertussen een biertje en vooral ook veel kletsen. Die Brazilianen zijn onoverwinnelijk wat dat betreft. Na drie dagen springen was het mooi genoeg geweest voor Steef en mij. Tijd voor rust en strand. En dat vonden we in Trindade. Onze pousade was op het strand, dus dat hadden we weer goed voor elkaar. Op vrijdag helaas afscheid genomen van elkaar: Steef naar Rio terug, ik naar Sao Paulo. Want zaterdag had ik daar een bruiloft van Lidia en Daniel, vrienden uit Brasilia. Een heel ander gebeuren dan in Nederland. Vooral het fenomeen ‘padrinhos e madrinhos’ intrigeerde me. Zeven paren die eigenlijk alleen maar mooi hoeven te wezen. Verder hebben ze geen enkele functie. Want er zijn ook nog getuigen. Na de plechtigheid een heerlijk dansfeest met iets te sterke caipirinha’s. Ik voelde ze nog toen ik vier uur vertraging had de volgende dag op het vliegveld. Tja, het leven is niet altijd feest, Geertje!
-
03 Maart 2007 - 10:34
Chris:
lieve geert, leuk om wat te lezen over je werk. Ook geweldig om te lezen dat je lekker naar amsterdam komt. maar wat zul je dat geweldige land gaan missen!als dit werkfoto's zijn, heb je geniaal werk zeg. vooral die zonsondergangen, watervallen en dineetjes...
tot snel
liefs chris
ps. dat truitje van die baby heeft juul ook, van de hema dacht ik direct. en tien foto's later zag ik een hematasje langskomen. klopt dat? -
03 Maart 2007 - 11:44
Begint Met Een J:
jeetje wat leuk om te lezen dat je naar NL komt! Daar zijn vast heel veel mensen erg blij mee! Ik in ieder geval :-) -
03 Maart 2007 - 13:59
Susan:
Geniet nog maar van die hele mooie tijd in Brazilie, want het is augustus voor dat je het weet. Met de klimaatsverandering lijkt het haast of we Braziliaans weer hebben, de winter is het regenseizoen en wellicht de zomer weer tropische temperaturen. Abracos -
04 Maart 2007 - 13:08
Riet Van Der Pas,:
Hoi Geertje,
Wel groot nieuws dat je je werk daar opgezegd hebt en ok naar Nederland terugkomt. Ben benieuwd wat je dan zult gaan doen. Jij misschien ook wel. Wat heb je het naar je zin gehad, geweldig. Dit zal hier wel weer wennen zijn. Groetjes Riet. -
04 Maart 2007 - 14:47
Inge:
De karnavalsopticht in Zijtaart lijkt wel een beetje op wat jij beschrijft in Rio: alle buurtverenigingen, sportgroepen, kindergroepen waren weer van de partij. Daar moet je dan volgend jaar maar mee naar toe gaan.
Veel plezier de komende tijd, vooral met die J.. en natuurlijk met de rest (hihi). Ik hoor die Nuonees graag uit als ie weer aan het werk is.
Groet Inge -
04 Maart 2007 - 16:33
Froukje:
Wat veel nieuws weer! Leuk dat je weer naar NL komt, al is het dan met pijn in het hart... Geniet ze nog, die laatste maanden! -
06 Maart 2007 - 18:14
Ria En Hen.:
Hoi Geertje,
Fijn om te horen dat je weer naar nederland komt daar zal de familie wel blij mee zijn. Bedankt voor de mooie kaart het doet me weer terug denken aan onze vacantie.Je zult straks wel weer moeten wennen aan het nederlands ritme want dat verschilt wel met het brasiliaanse werk tempo. ben benieuwd waar je straks terecht komt, maar dat horen we dan wel weer.Geniet nog van je tijd in brasil want het zal snel genoeg gaan.Debby verhuist over een paar weken naar het plaatsje zeeland heeft haar huis verkocht in Rotterdam,zal wel wennen zijn. Groetjes van ons allemaal. -
15 Juli 2009 - 09:49
Dffd:
lelijk -
15 Juli 2009 - 09:50
P:
jullie zijn lelijk -
15 Juli 2009 - 09:51
Tf:
leuk dat je er weer bent
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
