En nu iets serieus

Ik krijg inmiddels van verschillende kanten de vraag hoe het met de scholen gaat. Dus vandaag maar eens vertellen wat ik daar zo in mijn werkweek mee doe.

Eerst even mijn team voorstellen: Skarleth, de manager, Georleny, de coördinator en tevens tutor, en dan nog 7 andere tutoren: Helga, Lisbeth, Xochilt, Dayana, Yahoska, Ernestina, Ruth, en tenslotte een lerares Engels, Eva. Allemaal Nica’s. En allemaal vrouwen….

Dat laatste maakt het er niet altijd makkelijker op. De groepsdynamica is een zorgpuntje. Dat bleek afgelopen week bij een vergadering waarin er toch nogal wat verwijten over de tafel gingen over “niet meewerken”, “niet vooraf informeren”, “altijd dezelfde die wat moeten doen” etc. etc. Ik was op de hoogte van dit probleem, maar hoorde het nu in de praktijk. Het gekke was dat op de evaluatieve vraag eerst niks werd gezegd, behalve dat alles ok was (het ging over de moederdagviering), totdat 1 iemand (altijd dezelfde) het lef had wel iets te zeggen en de beerput open ging. Het andere gekke was dat ze tijdens de discussie ook grapjes maken naar elkaar. Later bleek, vertelde ze mij, dat dit is omdat ze het eigenlijk vreselijk moeilijk vinden om in openheid kritiek op elkaar te leveren. Dat doe je niet, dat doe je achter de rug om. En anders lach je het ook weer weg. Vrouwen!

Goed: dit is dus een dingetje. Het is ook al twee jaar een dingetje en dat ga ik ook niet in 1 maand oplossen. Wel gaan we weer (al ooit eerder gebeurd, maar team is veranderd) aandacht besteden aan die groepsdynamica. En gelukkig kreeg ik gisteren te horen dat het dit jaar al wel veel beter gaan dan vorige jaren. Pfff…

Op de scholen zelf gaat het lekker. Ik ga lang niet altijd mee naar de lessen, omdat ik daar niet zo heel veel kan doen (Skarleth is in het hotel en is met name mijn aanspreekpunt). Het leren gaat heel langzaam, maar de kinderen leren uiteindelijk lezen, schrijven en rekenen. Daar ben ik van overtuigd. De individuele aandacht die ze in onze lessen krijgen geeft hen zoveel meer dan in de ochtendles, waar ze met z’n 45-en in de klas zitten.

Wat niet zo lekker loopt is het contact met de leraren van 1 van de scholen (leraren zijn de ochtendleraren, ons project heeft tutoren). Dat is ook niet nieuw. Vorig jaar was dat echt een probleem. Nu is er geen probleem, omdat er geen contact is, maar onze tutoren willen graag overleggen over de voortgang van de leerlingen. En dat willen de leraren niet. Waarom? Tja, heel veel giswerk, maar geen echt antwoord. Deze week hebben we daarover weer overleg gehad met de onderwijsafgevaardigde van het departement Granada. Voorstel is om een gezamenlijke workshop te organiseren. We gaan ervoor!

Afgelopen week hebben we (Skarleth, Georleny, Joost en ik) de nieuwe maandrapportage voor het onderwijsstuk van con Corazon opgeleverd. Er moest voor het eerst een stuk financiën in. Dat was een hoop gepuzzel, maar we zijn erin geslaagd om het bestuur meer inzicht te geven in hoeveel geld we nu per maand aan het onderwijs uitgeven, gekoppeld aan het aantal leerlingen dat we ‘ bedienen’. Het kan nog beter, maar de start is er.

En dan nog een paar dingetjes….
- Gezorgd dat de twee Loco-dozen (eentje van thuis, eentje gekregen) nu ook hier ingezet kan worden (uitgelegd, vertaald, geplastificeerd);
- Werkbladen voor Engelse les waar korte Nederlandse zinnetjes opstonden (vorig jaar hadden we NLse vrijwilligster die Engels gaf) vertaald;
- Gasten die speciaal geïnteresseerd waren in het onderwijsdeel te woord gestaan;
- Input voor jaarverslag 2011 onderwijsdeel gecorrigeerd en vragen over beantwoord;
- Bonussysteem bedacht om de tutoren meer te stimuleren op tijd te komen, hun werkplannen af te maken, actief te participeren etc.;
- Vragen van Duitse student over sociaal ondernemerschap beantwoord (afstudeerscriptie);
- En druk geweest met het tourbureautje dat ons hotel ook heeft; nieuw logo, dus onderhandelen over borduurwerk op t-shirts, nieuwe posters gemaakt etc. etc.

Kortom: genoeg afwisseling en geen verveling.

En lees vooral ook de blog van Joost over zijn belastingavontuur! Wat minder serieus.
http://joostinnica.wordpress.com/

En als toetje een foto van ons op het Koninginnedagfeestje bij de Nederlandse ambassade. Wat een ontvangst, he! En ze hadden kipsaté en kroepoek. Geen haring, gelukkig, wel echte kaas en veel wijn :-) Volgend jaar gaan ze dicht. Jammer.
Nog even een anekdote: we waren met chauffeur, yep, dat doe je dan (gevaarlijk 's avonds rijden), en deden vooraf nog even boodschappen voor het hotel. Twee dozen wijn. Onze chauffeur, een schat, die altijd voor het hotel werkt, dacht dat deze wijn een kadootje was voor de ambassade. Mooi niet.