ZATERDAG 7 OKTOBER 2006

Oeps, zie bij het opslaan van deze mail dat dit pas het 7e berichtje is dit jaar. Ik ben al helemaal gewend aan mijn Braziliaanse leven en heb dus niet meer zoveel te vertellen, blijkbaar. Dus wordt het beschrijving van een doodgewone (!) zaterdag!
En wel die van 7 oktober 2006.

Om 7u word ik helaas al wakker. En niet eens van de cigarras, want die zijn er niet bij mijn gebouw in de buurt. Sinds twee weken hebben de cigarras, soort van krekels, zich in alle bomen van Brasilia gevestigd. Althans ze zijn uit hun cocon gekropen. En ze maken een ontzettende herrie. Een hoog schel getjirp. Het schijnt dat ze maar 17 dagen te leven hebben, na 4 jaar in een cocon te hebben gezeten, dus we hebben geconcludeerd dat ze waarschijnlijk ontzettend moeten profiteren van die paar dagen dat ze echt leven.
Na een ontbijtje met papaya, yoghurt en een cracker met appelstroop (jawel, die van de Appie, gekocht op een markt van Nederlandse producten in Sao Paulo, liefdadigheid voor de oude Nederlanders die hier lang geleden heen zijn gekomen en nu tot de ‘armen’ behoren…), in mijn (allemaal opletten) Volkswagen Kever naar de kapper. Eindelijk is het dan gelukt, een wens die ik al vanaf de eerste week hier had, heb ik in vervulling gebracht. Een mooie witte kever uit 1984, met muziek en alarm. Dus wel een chique. Schakelen en remmen kosten iets meer inspanning dan in een Ford Ka van 2004, maar het is heerlijk. Ramona en Rob de Nijs begeleiden me op gepaste wijze!
De kapper vertelt trots dat ze Nederlandse producten gebruikt, Keune, zegt me niks, maar ik vertrouw erop dat ze de krullen erin laat zitten. Las trouwens in de Story van Brasil dat Maxima in verwachting is van de derde. Toch bijzonder dat ik dat hier moet lezen, dat niemand van jullie me daarvan op de hoogte brengt. Zo’n belangrijk nieuws van ons koningshuis!
Op de terugweg met de andere auto (nog niet verkocht, tijdelijk in bruikleen door een vriendin) langs de garage, want de koplamp doet het niet meer. Hmm, contactje zat los… had ik misschien zelf ook nog wel kunnen bedenken (hoefde niet te betalen hoor).
Daarna ff mijn nagels laten manicuren. De dames die op bezoek zijn geweest, weten hoe heerlijk dat is, en hoe goedkoop. En het is toch altijd zo gezellig bij de salon….
Thuis eindelijk tijd voor de belangrijkste zaterdagactiviteit: in de hangmat krantje en boekje lezen, kopje koffie erbij, en het leven is goed.
Oh ja, en tuurlijk nog even met pa en ma gekletst. Vaste prik op zaterdag. Alles goed daar, klaar voor het feest!

Langzaam komen er wolken aandrijven en begint het ontzettend te onweren, met lichtflitsen zoals ik nog nooit heb gezien. Op dit moment ook zo’n beetje vaste prik elke middag. Het regenseizoen is begonnen: bloedjeheet tot een uur of 3 en dan een verfrissende tropische regenbui.

Om 19u op naar een chorrinho-optreden in het museum van Juscelino Kubitchek (de president die Brasilia heeft bedacht en laten bouwen). Chorro is de voorloper van de samba. Drie gitaristen (+ cavaquinho, klein gitaartje, typisch voor chorro en samba muziek) en een percussionist. Erg mooi, begin steeds meer klassiekers te herkennen, en Braziliaanse muziek te snappen. En dit soort culturele dingen hier zijn altijd gratis. Dat is toch zo mooi, bedacht ik tijdens het optreden. In Nederland heb je tuurlijk ook heel veel mooie optredens en tentoonstellingen, maar gratis??? Jammer…
Van klassiek elitair, naar klassiek populair. Op naar een bar waar op zaterdag vanaf een uur of 18u samba wordt gespeeld. Ook klassiekers, uit Rio. Je moet je dan een tafel voorstellen met daaraan een stuk of 8 muzikanten, van 15 tot 70 jaar, veel bier en chachaça op tafel, en het publiek dansend, meezingend en soms ook meespelend eromheen. Om 23u gingen we weg en waren we 12 reais (nog geen 5 euro) kwijt en hadden we gegeten, gedronken en van de muziek genoten!
Op naar de volgende activiteit: een verjaardagsfeest in de duurste wijk van Brasilia. Vreselijk. Het fenomeen condominium. Dat betekent een woonwijk met een grote muur eromheen en bewaking ervoor. Ik vind het niks, al zijn de huizen misschien nog zo mooi. Het feest was een flop, weinig mensen, en we waren eigenlijk al voldaan. Maar goed, Antonio toch gefeliciteerd in elk geval!
Om 01.30u was voor mij zaterdag 7 oktober voorbij! Doodgewoon…

Dit keer weinig foto’s, alleen van de nieuwe kever en van een uitstapje naar een natuurgebied hier in de buurt. We hadden vier dagen vrij en dus profiteren om naar de bergen en watervallen in de buurt te gaan.
Ben ook nog een weekend naar Sao Paulo geweest, naar een optreden van Chico Buarque, een van de meest beroemde zangers van Brasil, die sinds 1998 niet meer hier heeft opgetreden (houdt-ie niet van, hij componeert liever). Prachtig!
Tenslotte ook nog bezoek gehad van mijn ‘baas’ uit Nederland, dus veel vergaderd.
En verder:
• heeft Lula het nog niet gehaald in de eerste verkiezingsronde; 29 oktober een tweede kans, wat spannend gaat worden (zie ook www.noticias.nl – artikeltjes van mijn hand). Veel verdeeldheid en veel discussie.
• is vorige week een vliegtuig hier neergestort, geen overlevenden, ergste ongeluk in de geschiedenis van de Braziliaanse luchtvaart; dat zet ons allemaal weer even aan het denken (we vliegen hier zoveel….)
• heb ik nog steeds geen nieuw visum, maar is mijn aanvraag (protocol) wel officieel verlengd tot 10 april 2007
• zal ik van 29 oktober tot 22 november in Nederland zijn, voor wie het nog niet wist… en ik heb er zin in!