Weetjes

Het is tijd voor de 'wist je datjes....', want we leren elke dag weer meer over Nicaragua en de Nica's.

* Als dochter van de groenteboer ben ik tuurlijk erg gecharmeerd van de groentevrouw(en) die elke dag met hun waar in een karretje langs komen. Luid roepend met echt een omroepstem: llevo (ik heb bij me) papaya, piñas (ananas), tomates en dan nog een heleboel namen van tropische vruchten die ik niet ken, maar superlekker zijn.
Ik vind eigenlijk wel dat de dame op de foto ook gewoon mag genieten van het niks doen op haar leeftijd, maar ja, dat zal helaas wel nog niet kunnen....

* Dit vond ik een geniale onderneming: messensliep die achter op de fiets een slijptol heeft geïnstalleerd en zo de hotels/restaurants langs gaat. Weinig investering en gewoon gebruik maken van de elektriciteit van de klant. Hij heeft ons als klant!

* Brood is tuurlijk altijd een dingetje in de tropen (en ook al in landen buiten NL). We hebben hier de straatbakker (zie foto) die met de fiets vol brood langs de huizen gaat. Daarnaast is er een Franse bakker waar het brood van het hotelontbijt vandaan komt en wij dus ook wel naar binnen lopen. En er is een vreemde vogel uit Canada die echt een soort stevig Duits brood zelf bakt en als enige verkoper ons hotel in mag (ooit door vorige managers afgesproken). Kortom, we redden het. Lekkere kaas hebben we helaas nog niet gevonden (1x tijdens vakantie, maar niet in Granada te krijgen). Je kunt niet alles hebben :-)

* Net zoals in Brasil zijn fietsen met licht onbestaanbaar. Een dynamo blijft een magisch ding. Ik ben overigens inmiddels in het bezit van een fiets, Joost gebruikt nog de hotelfiets. Vandaag een heerlijk tochtje naar het meer gemaakt. Helaas kunnen wij niet in het meer zwemmen, want hier bij de stad te smerig (verder van Granada af wel zeker mogelijk), maar lekker visje gegeten in een nieuw restaurant. Met supersjiek jacht voor de deur en rijke lui uit Managua. Verschil arm-rijk is enorm en blijft moeilijk te begrijpen.

* Dat is ook hetgeen ik me telkens afvraag als ik op de scholen ben geweest. Hoe kunnen er twee zulke verschillende werelden zijn op 10 km afstand van elkaar? De armoede van het platteland, de rijkdom op andere plekken (ook in ons hotel). Afgelopen vrijdag was er een soort ouderschool (verzorgen de tutoren van het project 1x per maand) waarbij allerlei onderwerpen aan de orde komen. Hele jonge moeders zijn aanwezig, die niet of nauwelijks kunnen schrijven en lezen, die elke dag keihard moeten werken om de boel draaiend te houden. Hoe krijgen ze het voor elkaar om vanuit zo'n hutje toch hun zoon of dochter in een witte blouse de deur uit te krijgen (chloor helpt, denk ik)? Duidelijk is dat ze graag willen dat hun kinderen het beter krijgen en dat ze leren lezen en schrijven. Dat vergt engelengeduld van onze tutoren. Erg knap! En ik vind het razend interessant om er mee aan de slag te gaan.

De verjaardag van mijn lief werd ook nog gevierd. Kado: sigaren en een riem. Uit Nicaragua. Superleuk!
En voor nog meer nieuws uit Nicaragua: www.joostinnica.wordpress.com